دل زود باورم رابه کرشمه ای ربودی

چو نیاز من فزون شد تو به ناز خود فزودی

به هم الفتی گرفتیم ولی رمیدی از ما

من و دل همان که بودیم و تو آن نیی که بودی

من از آن کشم ندامت که تو را نیازمودم

تو چرا زمن گریزی که وفایم آزمودی

زدرون بود خروشم ولی از لب خموشم

نه حکایتی شنیدی نه شکایتی شنودی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: